De technologische ontwikkelingen van de Venlo-kas staan nagenoeg stil. We zouden bijna kunnen stellen dat het wel lijkt dat de Venlo-kas af is. En wanneer je kijkt naar de ontwikkelingen van afgelopen 10 jaar moet u het bijna wel met mij eens zijn. Alle ontwikkelingen aan de kas zijn veelal meer van hetzelfde; meer doeken, meer belichting, minder constructie delen, etc. Oke, we hebben nog een aantal stappen gemaakt met o.a. diffuus glas en er is een gigantische stap gemaakt in het energie gebruik, maar de rek lijkt er wel een beetje uit. De enige ontwikkeling die er nog zichtbaar is, is misschien wel ledverlichting. Maar verder lijken we in de afwachtende modus te staan als sector. 

En eigenlijk is het ook niet zo gek dat de Venlo-kas nu een beetje stil lijkt te staan qua ontwikkeling; het ding is namelijk zo gek nog niet. Je kunt er snel grootte oppervlaktes van bouwen, het gehele ding is bijna gestandaardiseerd, het bouwproces geoptimaliseerd en je zou bijna zeggen; voor de prijs hoef je het niet te laten. Daarnaast is alles wat in de Venlo-kas noodzakelijk is, of kan zijn, op elkaar afgestemd. Van belichting systeem, doeksturingen tot dekwasser, en van teeltgoot, oogstkar tot interntransport systeem, alles past exact in elkaar in dit concept. En dat maakt dit concept misschien ook wel ten dode opgeschreven… 

Want zoals u ziet is er niemand in de sector verantwoordelijk voor dit totaalconcept. Iedereen draagt vanuit zijn expertise een stukje bij. Hierdoor is het dus ook voor iedere individuele partij nagenoeg onmogelijk geworden om ook maar iets te veranderen. Wanneer je ook maar iets aanpast aan jou product is de kans reëel aanwezig dat het niet meer past binnen het concept, en dan ben je klaar. We denken dus allemaal binnen de tralies van de Venlo-kas. 

Oftewel gezamenlijk houden we dit plaatje in stand en misschien moeten we dit dan maar accepteren. En vooral tegen elkaar zeggen; die Venlo-kas kan nog wel even mee, de venlo-kas is zo gek nog niet. En uitdagingen zoals; energie (van het gas af), autonoom telen en arbeid (robotisering) passen we ook weer in, binnen dit concept. 

Of zijn we als tuinbouwland verplicht om gezamenlijk verantwoordelijkheid te nemen om de kas, zoals we deze nu kennen, overbodig te maken door een geheel nieuw concept? Of moeten we op zijn minst niet onderzoeken hoe we dit concept als geheel kunnen voorbereiden op de toekomst! We kunnen als tuinbouwland natuurlijk ook gewoon afwachten, er is vroeg of laat vast wel iemand anders die het voor ons doet.